Detalji predmeta

• Stanje Polovno

DIONISIJE DEJAN NIKOLIĆ

ČETIRI OGLEDA O HRIŠĆANSKOM LIBERALIZMU

Pogovor - Gorazd Kocijančič

Izdavač - Arhiv Vojvodine, Novi Sad; Institut za evropske studije, Beograd

Godina - 2022

298 strana

24 cm

Edicija - Biblioteka Posebna izdanja

ISBN - 978-86-81930-32-8

Povez - Broširan

Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja



SADRŽAJ:
1. Magija Žan-Pol Sartra ili Velike i male misterije "Egzistencijalizma"

2. Magija Karla Šmita ili Pojam Političkog i Velike i male misterije Decizionizma

3. Hamanove Lestvice Metakritike
Prilog: Johan Georі Haman: Recenzija Kantove Kritike Čistog Uma (1781)
Metakritika Purizma Uma (1784)

4. Portret Pesnika kao Heruvima ili Ars Poetica Christiana

Preporuke za dalje istraživanje
Izvodi iz recenzija
Pogovor


"„Četiri Ogleda o Hrišćanskom Liberalizmu“ Dionisija Dejana Nikolića nisu bez izvesnog, nimalo slučajnog (doduše polemičkog) dosluha sa delom (valja se nadati) blaženopočivšeg gospodina Isaije Berlina: „Četiri Ogleda o Slobodi„.

U najkraćem, u prva tri ogleda autor se pozabavio sa tri boje Levijatana: u Magiji Žan Pol Sartra sa crvenom, u Magiji Karla Šmita sa crnom, a u Hamanovim Lestvicama Metakritike sa Magijom Imanuela Kanta odnosno sa žutom bojom Levijatana (koji u LGBT i New Age varijanti može biti i duginih boja).

Tema četvrtog ogleda Portret Pesnika kao Heruvima ili Ars Poetica Christiana je:

kako upokojiti, uspokojiti ili preobraziti Levijatana, odnosno Pečat Osmoga Dana: Nestvorena Zlatna Svetlost Istinske Slobode Bratstva i Jedinstva u Hristu.

Baš kao i kod Berlina, i kod Nikolića imamo i negativnu i pozitivnu slobodu: i slobodu od i slobodu za: slobodu od greha i od smrti, i slobodu za oboženje i večni život – u kojem će nam, kako je pisano, sve biti moguće što poželimo, dakle: Maksimum Liberalizma bez granica.

Štaviše: pošto će spaseni, odnosno svecelo oboženi bogovi po blagodati biti ne samo beskonačni već i bespočetni (anarhon): imamo i Maksimum Anarhizma bez granica. In nuce: autor eksplicira duhovnopolitičku teoriju Pravoslavnog Anarholiberalizma, smatrajući to važnom stavkom u Kulturnom i Duhovnom Ratu koji se vodi za svaku reč, pojam, kategoriju, izraz i termin – između ostalog.

Nikolić otuda dosledno insistira na razlici između prave i lažne prosvećenosti. On pokazuje da je zapravo Haman, a ne Kant, bio pravi prosvetitelj, i to radikalni prosvetitelj: upravo u smislu pravoslavnog antropološkog maksimalizma, u kojem prosvetljenje (fotozis) jeste oboženje (teozis): biti istinski prosvetljen znači postati bog po blagodati.

Šta je to, pita se autor, prosvećenost, ako ne zrelost za izlazak iz samoskrivljenog hibrisa autonomije: putem očišćenja, preumljenja, prosveljenja i oboženja, i ulazak putem teantroponomije u Dom Oca Svetlosti. Šta je to prosvećenost, ako ne zrelost za to da budemo kao deca, vaspitana za učeno divljenje (docta admiratio)?

Ovi Ogledi su prošarani mnoštvom zanimljivih i uzbudljivih tematizacija, koje mogu biti interesantne, a svakako poučne i podsticajne, i čitaocima bez nekog većeg iskustva u filosofskim i teološkim štivima. I takvi, ali čak i školovani specijalisti, saznaće

zašto su toliko važne figure Agripine Trileme i Platonovog Peritropa, koja je razlika između nihilizma i nemoizma, šta je Sartr pokušao da sakrije od svojih čitalaca, da li je Šmitov pojam političkog uopšte pojam, od kojih autora je Hjum prepisao „svoje“ ideje po kojima je postao čuven, da li je i kada je Kant poverovao za samog sebe da je Bog, ko je zapravo bio Geteov i Kjerkegorov najvažniji učitelj koji je odbio da zajedno sa Kantom napiše Fiziku za decu, zašto su Kanta zvali Zver iz Kenigsberga, da li je i zašto je Malarme bio zaljubljen u ništavilo, kako je Gijom Apoliner branio srpsku ćirilicu, zašto su Cara i Breton mrzeli Bodlera i Remboa, u čemu su se slagali Starac Porfirije Kavsokalivit i Ernst Jinger, i još mnogo toga drugog…

Knjiga sadrži i dva veoma vredna priloga, naime Nikolićev prvi i za sada jedini prevod sa nemačkog na srpski jezik čuvenih metakritičkih studija Johana Georga Hamana. U pitanju su Recenzija Kantove Kritike Čistog Uma (1781) i Metakritika Purizma Uma (1784).

Recenzenti su Dr Aleksandar Stevanović i Dr Aleksandar Gajić, a autor pogovora i posebne preporuke je Gorazd Kocijančič."



Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.