Detalji predmeta

• Stanje Polovno

Vrlo dobro očuvano, tvrde korice, omot, Amilcar Cabral speeches and writings - Unity and Struggle

Amilkar Kabral
Jezik
Preuzmi PDF
Nadgledaj
Uredi
Amilkar Lopez de Kosta Kabral (port. Amílcar Lopes da Costa Cabral; Bafata, 12. septembar 1924 — Konakri, 20. januar 1973), poznat i pod ratnim imenom Abel Džasi, bio je inženjer agronomije po struci, pisac, mislilac i političar u Gvineji Bisao i Zelenortskim Ostrvima. Bio je vođa crnačkog nacionalističkog pokreta za oslobođenje Gvineje Bisao i Zelenortskih Ostrva od portugalske kolonijalne vlasti i vođa gerilske borbe protiv portugalskih snaga u ratu za nezavisnost. Ubio ga je politički protivnik 1973. godine.

Amilkar Kabral
Cabral 2.png
Amilkar Kabral na kongresu u Kasaki, gde se desilo okupljanje kadrova PAIGC 1964.
Biografija
Datum rođenja 12. septembar 1924.
Mesto rođenja Bafata
 Gvineja Bisao
Datum smrti 20. januar 1973. (48 god.)
Mesto smrti Konakri
 Gvineja
Profesija pisac, inženjer agronomije, političar
Politička
partija Afrička partija za nezavisnost Gvineje i Zelenortskih Ostrva
Mandati
Generalni sekretar PAIGC-a
19. septembar 1956 — 20. januar 1973.
Prethodnik funkcija ustanovljena
Naslednik Luiš Kabral
Sadržaj
Biografija Uredi
Rođen je 1913. godine u Bafati, današnja Gvineja Bisao, kao sin oca sa Zelenortskih ostrva[1] i majke iz Gvineje Bisao[1]. Srednju školu je završio na Zelenortskim ostrvima, a zatim je upisao Agronomski fakultet u Lisabonu. Za vreme studija, osnovao je studentske organizacije koje su se zalagale za rušenje Salazarove diktature u Portugaliji i oslobađanje portugalskih kolonija u Africi.

U Afriku se vratio 1950-ih i bio jedna od ključnih ličnosti u postavljanju ciljeva za sticanje nezavisnosti portugalskih kolonija u Africi. Bio je osnivač Afričke partije za nezavisnost Gvineje i Zelenortskih Ostrva (PAIGC) 1956, i kasnije iste godine jedan od osnivača, zajedno s Agostinom Netom (kojeg je upoznao u Lisabonu), Narodnog pokreta za oslobođenje Angole (MPLA).

Rat za oslobođenje Uredi
Kabral je od tada bio vođa gerilskog pokreta za nezavisnost od portugalske vlasti u Gvineji Bisao, koji je postao jedan od najuspešnijih ratova za nezavisnost u istoriji Afrike. Cilj borbe bio je omogućavanje slobode ne samo za Gvineju Bisao, nego i za Zelenortska ostrva.

Tokom priprema za oslobodilački rat, Kabral je osnovao kampove za trening u susednoj Gani, sa dopuštenjem Kvamea Nkrume. Svoje oficire je podučavao veštinama konverzacije i sposobnosti uveravanja stanovništva da se pridruži oslobodilačkoj gerili.

Ubrzo je shvatio da se ratni napori mogu izdržati samo ako njegovi borci nauče kako da sami uzgajaju hranu i kvalitetnije žive u džungli, izvan urbanih područja. Kao inženjer agronomije po struci, naučio je svoje ljude da oni nauče lokalne poljoprivrednike boljim zemljoradničkim tehnikama. Na taj su način poljoprivrednici i zemljoradnici mogli da proizvedu ne samo dovoljno hrane za svoju porodicu i pleme, nego i za borce PAIGC-a. Kada nisu učestvovali u borbama, Kabralovi gerilci su pomagali seljacima u obrađivanju zemlje.


Kabralov spomenik na Zelenortskim ostrvima.
Sem toga su Kabral i njegovi gerilci širom zemlje osnovali sistem pazara na kojima su se namirnice prodavale jeftinije od onih u trgovinama koje su držali portugalski kolonijalisti. Kabral je takođe osnovao mrežu bolnica i trijažnih stanica čije se osoblje brinulo za ranjene borce PAIGC-a. Medicinsku opremu primali su od Sovjetskog Saveza i Švedske. Pazari i bolnice su u početku bile stacionarne, sve dok se nisu našle pod čestim udarima portugalske kolonijalne vojske.

Kabral je 1972. godine započeo sa osnivanjem Narodne skupštine u pripremama za sticanje nezavisnosti nove države. U tome ga je prekinuo bivši odmetnuti član PAIGC-a, Inosensio Kani, koji ga je ubio uz pomoć portugalskih tajnih agenata ubačenih u PAIGC. Tako je propao plan portugalskih vlasti da ga uhapse i zatvore. Atentat na Kabrala desio se u Konakriju, Gvineja, gde je bilo sedište štaba PAIGC-a. Amilkara je na mestu vođe PAIGC-a nasledio polubrat Luiš Kabral, koji je uskoro postao i prvi predsednik nezavisne Gvineje Bisao.

Osim što je bio izuzetno cenjen kao sposoban gerilski vođa, Amilkar Kabral je u međunarodnim krugovima bio poznat kao jedan od najistaknutijih afričkih mislilaca 20. veka zahvaljujući svom obimnom radu na formulisanju kulturnih, psiholoških i istorijskih preduslova s ciljem opravdanja i pojašnjenja afričkih pokreta za nezavisnost. Njegove ideje su bile pod uticajem marksizma, iako se on sam nikad nije deklarisao kao marksist[2].

Nasleđe Uredi
Kabral se smatra za „revolucionarnog teoretičara jednako značajnog kao Franc Fanon i Če Gevara“ čiji se uticaj proširio daleko van afričkog kontinenta[3]. Njegovo ime danas nosi međunarodni aerodrom i fudbalski Kup Amilkara Kabrala na Zelenortskim ostrvima. U Gvineji Bisao njegovo ime nosi jedini privatni univerzitet u zemlji, u gradu Bisaou. Žoze Peižinjo skladao je 1973. elegiju posvećenu Kabralu.

Reference Uredi
Enciclopédia Larousse (Vol.4). ISBN 978-972-759-924-0. str. 1299.
Gleijeses, Piero (1997). „The First Ambassadors: Cuba's Contribution to Guinea-Bissau's War of Independence”. Journal of Latin American Studies. 29 (1): 45—88. JSTOR 158071.
Africa: A Continent Drenched in the Blood of Revolutionary Heroes by Victoria Brittain, The Guardian, January 17, 2011
Spoljašnje veze Uredi
Amilkar Kabral na Vikimedijinoj ostavi.
"The Weapon of Theory", a speech at the Tricontinental Conference in Havana, 1966
Encyclopaedia Britannica Amilcar Cabral
"National Liberation and Culture", a speech at Syracuse University in 1970
The African Activist Archive Project website has documents, posters, buttons, and photographs related to the struggle for independence in Guinea-Bissau and support for that struggle by U.S. organizations. The website includes photographs of Cabral.
Works at Marxists.org
"The Revolution in Guinea-Bissau and the Heritage of Amilcar Cabral" from Africa in Stuggle, by Daniel Fogel