Detalji predmeta

• Stanje Kolekcionarski primerak

KARAĐORĐE I i II Milenko M. Vukićević

IRO Sloboda Beograd, 1986. godine, 413 + 589 strana, kapitalno izdanje srpske istorije, lux oprema, štampano krajem XIX veka, fototipsko izdanje, veliki enciklopedijski format, tvrd povez, kožni povez, zlatotisak, suvi žig, karte u prilogu.
Ćirilica, krupan font, prostrane margine, izuzetno.
Knjige su odlično očuvane, koliko mogu da vidim nisu čitane, nema tragova korišćenja, niti spolja ima tragova vremena, čuvane su u zastakljenoj vitrini.

Đorđe Petrović (Viševac, kod Rače, 3/14. novembar 1762/1768 - Radovanjski lug, kod Velike Plane, 13/25. jul 1817), poznatiji kao Karađorđe (tur. Kara Yorgi — Crni Đorđe), bio je vožd (vođa) Prvog srpskog ustanka i rodonačelnik dinastije Karađorđevića.
Rođen je u siromašnoj srpskoj porodici u Šumadiji u Smederevskom sandžaku (Beogradskom pašaluku), kao treće dete i prvi sin Petra i Marice Jovanović.
Đorđe se istakao tokom Austrijsko-turskog rata (1787—1791) kao pripadnik srpskih frajkora, habzburške milicije sačinjene od Srba. U strahu od odmazde nakon austrijskog poraza 1791, sa porodicom je prebegao u Austriju, gde su živeli do 1794, kada je proglašena opšta amnestija. Đorđe se vratio u Šumadiju i postao trgovac stokom. Odmetnuti upravnik Vidinskog sandžaka Osman Pazvanoglu napao je Smederevski sandžak, a Đorđe se zajedno sa Stankom Arambašićem borio u pokušaju zaustavljanja napada.
Nakon Seče knezova početkom 1804, koju su izvršili odmetnuti osmanski janjičari poznati kao dahije, Srbi Beogradskog pašaluka su podigli ustanak. Karađorđe je jednoglasno izabran za vođu ustanka na skupu preživelih uglednih Srba u februaru 1804. godine. Za šest meseci su ustaničke snage zarobile i pogubile većinu dahija, a do 1805. uništeni su i poslednji ostaci dahijskog otpora. Karađorđe i njegovi sledbenici zahtevali su dalekosežnu samoupravu, koju je sultan Selim protumačio kao prvi korak ka potpunoj nezavisnosti. Selim je odmah proglasio džihad protiv ustanika i naredio vojsci da krene na Pašaluk. Osmanlije su pretrpele niz poraza od ustaničkih snaga. Ustanici su do 1806. zauzeli sve veće gradove u Pašaluku, uključujući Beograd i Smederevo, a proterali su njihove muslimanske stanovnike. Opterećen zahtevima Rusko-turskog rata (1806—1812), Selim je Srbima ponudio opsežnu samoupravu, ali je Karađorđe ponudu odbio zbog ruskog priznanja da će pomoći ustanicima ako nastave borbu.
Česti i iscrpljujući sukobi, zajedno s prekidom ruske pomoći posle Napoleonove invazije 1812, oslabili su ustanike, a Osmanlije su uspele da preokrenu situaciju u svoju korist. Karađorđe je bio primoran da pobegne iz Srbije u oktobru 1813, a Beograd je kasnije tog meseca pao, čime je slomljen Prvi srpski ustanak. On i njegovi sledbenici su potražili utočište u Austriji, ali su uhapšeni i pritvoreni. Uprkos osmanskim zahtevima za njegovo izručenje, Austrijanci su Karađorđa predali Rusima, koji su mu ponudili utočište u Besarabiji. Tu se pridružio grčkom tajnom društvu Filiki heterija, koje je planiralo da pokrene panbalkanski ustanak protiv Osmanlija. Karađorđe se tajno vratio u Srbiju 1817, ali su ga ubrzo ubili ljudi Miloša Obrenovića zbog straha da će Karađorđevo ponovno pojavljivanje dovesti do osmanskog odustajanje od ustupaka na koje su pristali posle Drugog srpskog ustanka 1815. godine.
Đorđe Petrović se oženio 1786. godine Jelenom Jovanović iz Masloševa. Iz tog braka rodilo se sedmoro dece — ćerke Sava, Sara, Poleksija i Stamenka i sinovi Sima (umro po rođenju), Aleksa (umro u 29. godini u Kišinjevu, Rusija) i Aleksandar, koji će kasnije tokom doba Ustavobranitelja biti knez Srbije.
Ubrzo po zasnivanju porodice, Karađorđe je prešao u Srem gde je kao dobrovoljac učestvovao u Austrijsko-turskom ratu pod komandom Radiča Petrovića. Za iskazanu hrabrost dobio je Zlatnu medalju i podoficirski čin.
Karađorđe je osnivač dinastije Karađorđević, koja je tokom 19. i 20. veka vladala Srbijom u nekoliko navrata. Njegovo ubistvo je dovelo do višedecenijskih sukoba njegovih potomaka i Obrenovića, pri čemu je vlast nad Srbijom nekoliko puta prelazila sa jednih na druge. Za razliku od rođenih braća Miloša Obrenovića, Karađorđeva braća i njihovi potomci se ne smatraju članovima dinastije.

Izvor Wikipedia.

# 05