Detalji predmeta

• Stanje Polovno

Zdenko Kolacio – Spomenici (Arhitektura)
Globus Zagreb 1984. Dimenzija 22x22 cm strane 122
Zdenko Kolacio (Sušak, 24. septembar 1912 — Zagreb, 18. maj 1987) bio je hrvatski urbanista i arhitekta.

Rođen je 1912. godine u Sušaku, Rijeka. U rodnom mestu je završio gimnaziju 1930, a 1935. diplomirao arhitekturu na Tehničkom fakultetu u Zagrebu. U gradskoj skupštini Sušaka radio je od 1937–1939. na generalnom regulacionom planu grada (s V. Jamnickim i Mirkom Premužićem).

Nakon Drugog svetskog rata učestvovao je u obnovi Rijeke (koautor studije urbanističkoga plana grada 1946. i autor rekonstrukcije gradske obale 1946–1960) te 1952. osnovao i do 1956. vodio Urbanistički institut za Istru i Hrvatsko primorje (koautor urbanističkog plana Umaga, 1952–53, sa Zdenkom Silom i Mirom Ružić). Godina 1956–1971. bio je u Zagrebu direktor Urbanističkog zavoda grada, potom radio u Republičkom sekretarijatu za urbanizam, građevinarstvo, stambene i komunalne poslove, a od 1972. do penzionisanja 1974. bio direktor u arhitektonskom birou „Zagreb-projekt“. Nakon zemljotresa u Skoplju 1963. bio je član savetodavnog odbora UN za obnovu grada.[1]

Bio je koautor idejnog urbanističkog rešenja južnog Zagreba (1962) za potrebe 250 000 stanovnika, zasebnih idejnih projekata naselja Trnsko (1959–60) i Siget (1963), središta Zapruđa (1967) te urbanističkih planova Volovčice (1964), Sopota (1965), Zavrtnice i Ravnica (1966). Vodio je izradbu urbanističkog programa grada iz 1964. (prema kojem je 1971. donesen i prihvaćen Generalni urbanistički plan Zagreba).[1]

Projektovao je memorijalne spomenike i spomen-parkove, uglavnom na temu Narodnooslobodilačke borbe.