Detalji predmeta

• Stanje Polovno
• Kulturno dobro Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine

NA TUĐEM POSLU
Tadija P. Kostic
Izdavač Geca Kon 1924 godine, tvrd povez, ćirilica.


U svečan dan. Dolazak novog sveštenika i prva služba u seoskoj crkvi. Razgovor sa parohijanima. Njihova radost i oduševljenje njegovo, 32
Prvi utisci. Šta je sveštenik zapazio u parohiji, 42
Učitelj Marinko Stanojević. Otkud suparništvo među predstavnicima narodne inteligencije. Pogledi učitelja konzervativca, 48
Novi sveštenik Mirčeta Marković. Njegovo školovanje, slobodoumni omladinac. Na prvoj stazi samostalnog života, 57
Na zajedničkom poslu, na sreskom svešteničkom zboru. Tipovi. Sitničarstvo. Mladi sveštenik vraća se sa zbora razočaran, 64
Dikan. Tip jednog izgubljenog čoveka, 70
U dokonim časovima. Razmišljanje u porti starovremske carske zadužbine. Radnici i dokoličari. Odvratan tip seoskog ćate, 76
Slučaj od velikih posledica. Narodni poslanik Bojan Mrkšić u prolazu kroz selo traži Mirčetu. Obnova poznanstva. Bojan predaje Mirčeti u amanet srez, te od tada uzima aktivnog učešća u politici, 80
Varoš X. i varošani. Život među građanstvom. Glavni predtavnici tadanjih političkih stranaka. Nov pokret. Propovedi novih ljudi. Organizacija, 88
Kako je Ranča postao prvak? Nepoznati i sićušni ljudi, sa nešto građanske kuraži, za noć postaju čuveni ljudi i narodni predstavnici u Skupštini, 93
Između dve vatre. Mirčeta u iskušenju, u prilici kad Ranča goni njegovog parohijana da krivo svedoči, da bi spasli svog jednomišljenika. Kako je seljak Kasalica postao prvak?, 100
Priča o ocu Teodoru. Šta misli Mirčeta o tom starom svešteniku, koga njegovi parohijani toliko pominju, 106
Partijski život u jagoštičkoj opštini. Do kakvog je zaključka došao Mirčeta: da li seljaci mrze gospodu?, 111
Kulturni rad. Obrazovanje Zemljoradničke zadruge. Prvi ljudi na zajedničkom poslu. Uspeh mladog sveštenika, 113
Hrišćanska duša. Živko Damnjanović crkveni staratelj, prost seljak sa blagorodnim srcem, 119
Omladina, koju je sveštenik prikupio oko sebe iz najuglednijih porodica, kao satrudnike na opštem poslu, 123
Učitelj `pogorelac` Blagoje Radišić, gonjen zbog svojih političkih ubeđenja, gostuje kod jagoštičkog sveštenika na neodređenje vreme. Njegovi pogledi. Bezbožnik, 128
Mladi učitelj na poslu. Njegove propovedi. Pribiranje seoskih proletera. Nadničar Šećo i njegov Dragojlo, 134
U nezgodnom položaju. Policija goni političke protivnike vladine. Nečasna sredstva u političkoj borbi. Vlast poziva učitelja Radišića. Rastanak sa selom i sveštenikom, 140
Partijska prinova u Jagoštici. Mladi saradnici Mirčetini na poslu u Zadruzi prelaze u njegovu stranku, 145
Mladi uzimaju maha. Njihovo poznanstvo s Bojanom. Njihovi ispadi. Odbor `moralne stege`. Pododbor Kulturne lige i društva `Velike Srbije`, 149
Dva zagonetna čoveka. Pošto je dobila partijsko obeležje. Zemljoradnička zadruga gubi svoj značaj. Učitelj Marinko povlači se. Živko crkveni staratelj i njegovi prigovori na sveštenikov rad u parohiji. Šta veli narod?, 154
Odnosi se zaoštravaju. Izbori u opštini. Sveštenik dolazi u sukob sa predstavnicima opštinske vlasti i svojim parohijanima. Izbor narodnog poslanika u selu Divčigore. Uloga Mirčetina na tome poslu. Trivun Markelić, vladin kandidat, ljuti protivnik Narodne stranke. Ogorčena borba. Pobeda kandidata Narodne stranke, 157
Promena vlade. Snošljiviji režim. Veselje u Jagoštici. Narodno veselje u varoši. Mirčeta i Kasalica na čelu povorke. Nahijski knez Bojan i njegov govor. Učitelj Blagoje i Šećov sin Dragojlo, 165
Neobičan događaj. Predizborna borba za slobodne izbore. Šta se sve desilo Antoniju Petronijeviću, ministru na raspoloženju, u prolazu kroz Jagošticu. Ovaj događaj još je više pročuo Mirčetu, 173
Povod za razmišljanje. Borba za broj, 175
`Narodni ljudi nisu svoji`. Bojan po narodnim poslovima. Jedan pohod u kome učestvuje jagoštički sveštenik. Šta je sve video i čuo u narodu Mirčeta?, 178
Kod Strizove vodenice. Neobični ljudi, prijatelji Bojanovi! Lijać. Razgovor o Trivunu Markeljiću, 183
U dijecezi. Slučajan dolazak u sedište eparhijskog episkopa. Mirčeta odlučuje da poseti vladiku i Duhovni sud, 190
Kod eparhijskog episkopa. Preosvećeni otac Makarije. Ljubazan prijem. Vladičino mišljenje o Bojanu, 193
U duhovnom sudu. Među nižim činovnicima, 201
Gaovica - podmuklica i intrigant, od koga zaziru svi u sudu, 205
Otac Simion, 209
Njegove ambicije. Oduševljen predusretljivošću episkopovom, Mirčeta razmišlja o svom položaju i izgledima u budućnosti. Razgovor sa ženom. Odluka, 214
Deca, kuća i imanje! U radu na opštim zadacima, Mirčeta zaboravlja na roditeljske dužnosti. Njegovo imovno stanje. Jemstvo po menicama, 219
Nov poredak u Jagoštici. Mirčetini učenici na opštinskoj upravi. Služba stranci. Partijska isključivost. Sukobi i trvenja, 223
Prvaci iz naroda. Čime su se isticali? Bojan kao uzor. Razoran uticaj neobuzdanih ljudi. Tiranija odozdo. Položaj narodnog prvaka Mirčete, 226
U izvesnom razmaku vremena. Posle dvanaestogodišnjeg rada izgledi za Mirčetu. Okružni zbor u Rogaticama. Mirčeta aklamiran za predsednika. Uspeh njegov razglašuju u novinama. Odlikovanje od građanske i crkvene vlasti, 231
Vertograd. Povodom crkvenog odlikovanja, Mirčeta razmišlja: kakav je uspeh postigao u Vertogradu Gospodnjem, u svojoj parohiji, i dolazi do nepovoljnih rezultata. Zašto je odlikovan, 234
Kod oca Živorada. Sadtanak sa valjanim sveštenikom. Njegovi pogledi, 238
Posle posete, 247
Strašna vest. Noćni pohod učenika mu Jezdimira. Na zločinačkom poslu. Ponor, 252
Šta je bilo u Divčigori? Zločinački pokušaj protiv života političkog protivnika Markeljića, 256
Bojan, 260
Pred okružni zbor. Izgledi za Mirčetinu kandidaciju. Njegova klonulost. Zagonetno držanje učenika mu, koji su podlegli uticaju razornih elemenata u stranci, kojima na čelu stoje Bojan i Kasalica, 266
Na Miljakovini. Veliki zbor za kandidaciju. Narodni kandidat Kasalica. `Pop u crkvu!`, 269
Šta sad? Isključenje iz stranke. Slom, 276
Vraćanje crkvi. Dockan!, 278
Druga poseta episkopu. Molba za premeštaj. Hladan prijem. Razočarenje, 283
Poslednji zrak. Među decom. Gosti njegove dece. Dragojlo Krsmanović, 289
Na tuđem poslu, 296

Tadija Kostić
S Vikipedije, slobodne enciklopedije
Idi na navigacijuIdi na pretragu
Tadija Kostić
Tadija-Kostic.JPG
Tadija Kostić, portret
Puno ime Tadija P. Kostić
Datum rođenja 10. april 1863.
Mesto rođenja Trnava
Kneževina Srbija
Datum smrti 2. april 1927. (63 god.)
Mesto smrti manastir Savina
Kraljevina SHS
Tadija Kostić (10. aprila 1863. Trnava, Užice, Kraljevina Srbija —- 2. aprila 1927. manastir Savina kod Herceg Novog, Kraljevina Jugoslavija) je bio srpski sveštenik, veroučitelj, novinar i pisac.


Sadržaj
1 Biografija
1.1 Život u Gorenjm Milanovcu
1.2 Prelazak u Niš
2 Bibliografija
3 Priznanja
4 Izvori
Biografija
Rođen je 10. aprila 1863. u selu Trnavi, u užičkom okrugu. Kao sveštenički sin, školovan u bogosloviji, učitelj u Ivanjici i Karanu, rukopoložen je u sveštenički čin 1887. godine u Čačku. Dve godine bio paroh Bele crkve Karanske, zatim paroh pri hramu crkve Svete Trojice u Gornjem Milanovcu.

Život u Gorenjm Milanovcu
Za deceniju i po, koliko je proveo u Gornjem Milanovcu (od 1889.), ostavio je dubok trag kao sveštenik, veroučitelj, pisac i urednik novina. Od početka izlaženja lokalnog lista Takovo (1890), Tadija u njemu objavljuje svoje priče, a jedno vreme radi i kao urednik. Onovremena književna kritika o njemu pohvalno piše kao o: „piscu i popu iz Gornjeg Milanovca“.[1]

Prelazak u Niš
Početkom 1904. godine seli se u Niš. Kao valjana sveštenika i čestitog čoveka episkop Nikanor ga predlaže za sudiju Duhovnog suda u Nišu. Godine Prvog svetskog rata provodi u izbeglištvu, a po povratku 1919. godine prelazi u Beograd gde postaje paroh pri hramu Svetog Save. Odlazi u penziju, počinje da posustaje i poboljeva. Uz novčanu pomoć Srpske Kraljevske akademije i PEN-kluba odlazi u manastir Savinu kraj Herceg Novog. Umire 2. aprila 1927. godine u manastiru. Sahranjen je na groblju kraj Karanske crkve.

Bibliografija
Pripovetke, Stari ljudi, Zao glas, Štamparija Svetozara Nikolića, Beograd, 1893.
U bedi, pripovetka, Štamparija Svetozara Nikolića, Beograd, 1894.
Gospoda seljaci, pripovetka, Štamparija Petra K. Tanaskovića, 1896.
Čikino dete, pripovetka, Štamparija Mate Jovanovića, Beograd, 1901.
Prvo veselje, pripovetka, izdanje Srpske manastirske štamparije, Sremski Karlovci, 1903.
Popine priče, pripovetke, Štamparija Ace M. Stanojevića, Beograd, 1904.
Kopun, pripovetka, Knjižara i štamparija Đorđa Munca, Niš, 1907.
Kićine priče, Izdanje redakcije Kiće, Električna štamparija i knjižara Đ. Munca i B. Valožića, Niš, 1910.
Kićine dokolice, Izdanje redakcije Kiće, Prva Niška električna štamparija Đ. Munca i M. Karića, Niš, 1912.

Naslovna strana pripovetke Prvo veselje (1903)
Jesenje lišće, pripovetke, Štamparija Simeon Mirotočivi, Beograd, 1913.
Mali neimari, pripovetke, Štamparija Simeon Mirotočivi, Beograd, 1920.
Palanačke novine, pripovetka, Izdavačka knjižarnica Rajkovića i Đukovića, 1921.
Kićine priče I-IV, Izdanje Uredništva Kiće, Štamparija Tipografija, Beograd, 1923.
Kićine pesme I, Izdanje Uredništva Kiće, Štamparija Jadran, Beograd, 1924.
Na tuđem poslu, roman, izdanje Gece Kona, Beograd.
Kićine dokolice, Priče i pošalice, I-III, Izdanje Uredništva Kiće, Štamparija Jadran, Beograd, 1925.
Kićine pesme II, Izdanje Uredništva Kiće, Štamparija Rodoljub, Beograd, 1926.
Sarađivao sa užičkim listom Zlatibor, pokrenuo novine „Takovo“, list za narodne potrebe, objavljivao književne priloge u listovima i časopisima „Male novine“, Gradina, Kolo, Brankovo kolo, Delo i Bosanska vila.

Započeo roman „U budnom snu“. U njegovoj zaostavštini ostao između ostalog i dramski tekst, pozorišna igra u četiri čina „Pripuz“.

Priznanja
Orden Svetog Save, ukazom Njegovog Veličanstva kralja Aleksandra Obrenovića, 25. novembra 1900. godine.
Izvori
Od oltara do parnasa, monografija - mr Slobodan Radović, Užice, 1995.
Život i delo Tadije P. Kostića, naučni skup povodom 140. godina od rođenja, 10. april 2003. Biblioteka Braća Nastasijević, Gornji Milanovac.
Milomir Glišić, Duš