Detalji predmeta

• Stanje Polovno

Аутор - особа Вучинић, Нико Р.
Наслов Погибија амбасадора Владимира Роловића / Нико Р. Вучинић
Врста грађе поезија
Језик српски
Година 1972
Издавање и производња Никшић : аутор, 1972 (Никшић : Коле)
Физички опис 43 стр. : илустр. ; 17 цм.

Vladimir Rolović
Izvor: Wikipedia
Prijeđi na navigacijuPrijeđi na pretragu
VLADIMIR ROLOVIĆ
No portrait gray test-sr.svg
Vladimir Rolović
Datum rođenja 21. maj 1916.
Mesto rođenja Brčeli kraj Bara
Flag of Montenegro (1852–1905).svg Kraljevina Crna Gora
Datum smrti 15. april 1971. (54 god.)
Mesto smrti Stockholm
Flag of Sweden.svg Švedska
Supruga Brana Rolović
Profesija društveno-politički radnik
Član KPJ od 1936.
Učešće u ratovima Narodnooslobodilačka borba
Služba Partizanska zvijezda.png NOV i PO Jugoslavije
Logo of the JNA.svg Jugoslovenska armija
Čin General-major JNA.jpg General-major u rezervi
Narodni heroj od 9. aprila 1971.
Odlikovanja
jugoslovenska odlikovanja:
Orden narodnog heroja
Orden bratstva i jedinsta
Orden zasluga za narod
Orden za hrabrost
Partizanska spomenica 1941.
švedska odlikovanja:
SWE Order of the Polar Star (after 1975) - Commander Grand Cross BAR.png
Vladimir Vlado Rolović (Brčeli kraj Bara, 21. maja 1916. — Stockholm, 15. aprila 1971.), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFRJ i SR Crne Gore, ambasador, narodni heroj Jugoslavije i visoki oficir jugoslavenske tajne službe UDBA.


Sadržaj
1 Biografija
1.1 Narodnooslobodilačka borba
1.2 Posleratna karijera
2 Izvori
3 Literatura
Biografija
Rođen je 21. 5. 1916. godine u selu Brčeli, kod Bara. Potiče iz siromašne seljačke porodice, detinjstvo je proveo u rodnom selu, gde je završio osnovnu školu. Posle je, u teškom uslovima, nastavio školovanju u barskoj, pećkoj i cetinjskoj gimnaziji. Posle završetka gimnazije, upisao se na Pravni fakultet Beogradskog univerziteta.

Još kao đak cetinjske gimnazije, opredelio se za radnički pokret, i vrlo aktivno učestvovao u svim akcijama omladine, u gimnaziji, zanatskom i sportskom društvu „Lovćen“. Godine 1935. postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a početkom 1936. i član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Do aprila 1941. godine obavljao je razne odgovorne partijske dužnosti. Najpre je radio u tehnici Mesnog komiteta KPJ za Beograd i Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, a potom je upućen na politički rad u Crnu Goru, gde je izvesno vreme rukovodio sreskim komitetom SKOJ-a, a zatim je postao sekretar Sreskog komiteta KPJ za Bar. Godine 1940. izabran je u Pokrajinski komitet KPJ za Crnu Goru. Zbog revolucionarnog rada, hapšen je 1935. na Cetinju i 1938. godine u Beogradu.

Narodnooslobodilačka borba
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u rodni kraj, gde se odmah aktivno uključio u pripreme za ustanak. Učesnik je Trinaestojulskog ustanka, kao jedan od vođa ustaničke grupe Crnogorskog primorja, koja je već u prvim danima uništila sve karabinjerske stanice od Bara do Budve.

Decembra 1941. godine, kao borac Lovćenskog bataljona, učestvovao je u napadu na Pljevlja. Kada je formirana Prva proleterska udarna brigada, postavljen je na dužnost političkog komesara Prve čete Prvog (crnogorskog) bataljona. Učestvovao je u mnogim borbama na Okruglici, Žepi, Igmanu, Ulogu, u Župi, kod Kalinovika, na Sinjajevini. Posebno se istakao u napadima na Konjic i Livno, 1942. godine, kao i u borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive.

Bio je rukovodilac Politodjela Prve dalmatinske i Petnaeste majevičke brigade i Sedamnaeste istočnobosanske divizije. Na dužnost političkog komesara 38. istočnobosanske divizije imenovan je 1944. godine.

Posleratna karijera
Posle završetka Drugog svetskog rata, 1945. godine, upućen je na rad u Odeljenje za zaštitu naroda Jugoslavije (OZNA), gde je obavljao dužnosti načelnika Odeljenja i dao veliki doprinos u uništenju zaostalih ustaških i četničkih grupa. Bio je član Vlade Narodne Republike Crne Gore, pomoćnik saveznog ministra za inostrane poslove, član Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda, ambasador SFRJ u Norveškoj, Japanu i Švedskoj. U više saziva je biran za narodnog poslanika Skupštine Crne Gore i bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Crne Gore. Imao je čin rezervnog general-majora JNA, a bio je i zapovjednik zloglasnog zatvora na Golom Otoku gdje su se mučenja političkih zatvorenika nastavila i pod njegovom komandom.[1]

U Stockholmu je, na dužnosti ambasadora, 7. 4. 1971. godine, smrtno ranjen od grupe hrvatskih ekstremista iz organizacije Hrvatski narodni otpor (HNO) koja je provalila u ambasadu SFRJ. 15. 4. umro je od posledica ranjavanja. Rolović je sahranjen 17. 4. 1971. godine u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu. Počinitelji Miro Barešić i Anđelko Brajović su uhvaćeni i osuđeni u Švedskoj.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Predsednik SFRJ Josip Broz Tito, odlikovao ga je Ordenom narodnog heroja, dva dana posle ranjavanja, 9. 4. 1971. godine. Kraljevina Švedska odlikovala ga je Ordenom Polarne zvezde.